3.5.12

Blues Çocukları

Bir daktilonun altında büyürüz biz. Hislerimiz bluesdur, bluesla ağlarız ve bluesla gülemeyiz, hep ağlarız. Hüzünün küçük yavrularıyız biz, büyüklerimizin büyük yaşları ve küçüklüklerine ağlarız hep.

Biz bu dünyanın çocuklarıyız. Bir şişe içine doğar ve sevgili babalarımızın şişenin diplerine kadar inip bizlerle göz göze gelmemesi için tanrıya yalvarırız. Bizler yalnız çocuklarız, ailesinin yalnız bıraktığı çekirdek çocuklarız, blues çocuklarıyız.

Bizler acıyı çok iyi biliriz ve genelde ağlarız fakat mutluluğu da çok iyi biliriz. Her boşlukta güler ve bize her güzel bakışta mutlu olmayı biliriz. Bunu babalarımız, analarımız bilmezler çünkü çok meşguldürler bağırıp kemerlerini çözmekten, izleyemezler bizim güzel masum yüzlerimizi.

Geceler bizimdir, biz blues çocuklarının... Hüzündür gece, bluesdur gece. Uykuyu pek tatmamışızdır çünkü odalarımızdaki yastıklar sırılsıklamdır hep. Çıplak ayaklarla uyanırız geceye ve selam veririz aya neredeyse her gece. Her seferinde de akıtırız göz yaşlarımızı, utanırız böyle olduğu için, utanırız kendimizden ve varlığımızdan. Suçlu bizizdir, bunca azar işitir ve ebeveynlerimizi canavara dönüştürürüz.  Suçlu biziz çünkü bilmeyiz masumiyetin suç olmadığını.

Bu bedenler bizim yabancı! Biz blues çocukları için çok önemlidir vücutları. Baktırmayız vücutlarımıza, dokundurmayız seni. Aslında kimseyi dokundurmak istemeyiz ama bazen yapamayız ve kaparız küçük çenelerimizi. En büyük tabu üzerimize yıkılır, kapatırız çenemizi, unutamayız babamızın sıcak kucağını ve utanırız yaptıklarımızdan.

Biz blues çocukları acı doluyuzdur ve bilemezsiniz acımızı, açıklayamazsınız yanıklarımızı. Ebeveynlerimize sormayın, büyüklerimize sormayın, çevremizdekilere sormayın çünkü onlar da açıklayamaz bu yaraları ve yutkunup kaçırırlar gözlerini.

Yakınıma sokmam seni yabancı! Bilmeliyim düşman mı yoksa dost mu olduğunu. Çok küçükken kaybettim güvenimi insanlara fakat beni kandırmak kolaydır, yanıma kolayca yaklaşabilirsin. Susturmak da kolaydır beni, kullanmakta. Yeter ki senin vicdanın benim ufacık vücudum kadar bile olmasın...

Biz blues çocuklarıyız. Hüzün üzerine doğarız ve bebek gülümseyişlerimiz, çocuk neşelerimiz geleceğimizde bir yara olarak kalırlar. Bizi acıtanlara da başlangıçta safça güldüğümüzü hatırlar ve dünyaya surat asarız, yalnızca göz yaşlarımızı gösteririz. Dünyadan tek isteğimiz iyi niyetli bir öpücüktür yanaklarımızdan.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Buradan yorum yapabilirsin: