Ölülerin Sesleri Sonsuz

Kör bir hayvanın bacakları
Dizlerinden sola doğru
Bir parça yamuk
Affedilmeyecek değil
Farkedilecek bir özür
Hep orada dururken
Kördüğüm kadar kör
Suçsuzca karanlık
Zavallı hayvan ayakta

Biraz uğraşsan da
Geçiremeyeceğini bilirsin ya
Bir engel işte
Duvar gibi, delik deşik
Parlak ama yalıyor dalgalar
Kafanın içindeki o set
Hançer mi yoksa
Biraz büyükçesinden?

Derinlik uyuşturur
Unutma oğlum, kork
Çapak dolu gözlerin
En derinlere dalar
Kayıp değil ellerindeyse
Güneşsizlik olup gece dediğimiz
Bir şeyler daha anlamlıdır
Gitarın tragedyası daha derin
Belki altı sinek ve sitar
Hayal gücün kadardır geceler
Unutma yavrum, kork
Ölülerin sesleri sonsuz

Bir hayvan, yüzüyor
Sırtına çıkacağım, çekiyor
Bileklerinden başlıyorum
Suçlayarak ama ne dersen de
Boynuna ulaşıyor gözlerim
Ardından hayvanın gözleri
Benden daha canlılar
Biliyorum kesinlikle sessizce fakat
Benden daha güçlü o yamuk bacaklar

Ben gidiyorum yavrum
Dünyaya saplanırken
Çapaklarını sana bağışlıyorum
Bir parça da aptallık
Sesleri duymayasın diye